اندوه مزمن

از من نپرس
اینهمه خستگی را از کجا آورده ام
از من نپرس
این حرفها درمانم است یا نه

تا کِی این اندوه مزمن در تنم قد بکشد
و من احمقانه شاد باشم!
تا کِی این انبوه قدیمیِ خستگی را
کولم بگیرم و لب بشکفم!

نه
این خستگی، این اندوه، این ملال امروزی نیست

چگونه میتوانم شادانه حرف بزنم
وقتی این لهجه لرزانِ سرد
مادرزادی است

اول خرداد 1390 (22 مه 2011) - مانیل