تنها امید برای امضا؛ عضویتِ مشروط ایران

این نامه را با توجه به شرایط یش آمده،بخاطر بخش پایانی آن و به امید عضویت مشروط ایران در «کمیسیون مقام زنان» امضا کردم.

چرا که برخلاف دوستان معتقدم عضویت یا عدم عضویت ایران در کمیسیونی که تابحال سالانه پذیرای گزارش عاری از واقعیت ایران بوده است آنهم بدون واکنش مناسب،تاثیری در رفتار تبعیض آمیز ایران با زنان ندارد و از طرفی بطور کل در اختیار درآمدن کرسی های بین المللی توسط ایران دغدغه ام نیست.

خواسته من تنها و تنها بوجود آمدن شرایطی برای متعهد شدن ایران در رفع همه اشکال تبعیض علیه زنان است و بس. 

****************

 

نامه فعالان حقوق زن در ایران و حامیان بین المللی آنها به شورای اقتصادی اجتماعی سازمان ملل متحد

25556_115995705090558_100000403885611_158170_714303_n

اعضای محترم شورای اقتصادی اجتماعی سازمان ملل متحد


خبر شوک برانگیز تائید نامزدی ایران برای کسب کرسی گروه منطقه ای آسیا در کمیسیون مقام زن، همه فعالان حقوق زن و برابری جنسیتی را به بحت و حیرت فرو برده است. شواهد حاکی از آن است که ایران در جریان نشست روز 28 و 29 آوریل کرسی منطقه آسیا و اقیانوسیه را به دلیل بی رقیب بودن کسب خواهد کرد.

ما جمعی از فعالان حقوق برابر جنسیتی بر این باوریم که جایگاه خالی گروه آسیایی کمیسیون به مراتب بیش از قرار گرفتن ایران بر این جایگاه به نفع رشد و توسعه زنان در جهان خواهد بود.

امضا کنندگان این نامه در فرصت کوتاهی که تا روز انتخابات باقی مانده است مراتب اعتراض و هشدار خود را نسبت به حضور ایران در این مجمع بین المللی به اطلاع شما می رسانند.

در سالهای اخیر حکومت ایران نه تنها به کنوانسیون رفع تبعیض از زنان (سی داو) نپیوسته ، بلکه عملا با آن مخالفت ورزیده و به عنوان یکی از ناقضان حقوق زنان بارها و بارها در تیتر اخبار جهان قرار گرفته است. دولت ایران با نقض حقوق زنان در قانون ، ساختارهای اجرایی کشور و نهادهای فرهنگ سازی که هنجار های اجتماعی را ترویج می کنند ، همواره کوشیده است تا نابرابری جنسیتی را در تار وپود جامعه از خانواده گرفته تا عالی ترین نهادهای کشوری تثبیت کند.

آیا قوانین تبعیض آمیزی مثل نداشتن حق انتخاب همسر برای دختران، نداشتن حق انتخاب تحصیل بعد از ازدواج، نداشتن حق طلاق، نداشتن حق سرپرستی فرزند، تلاش برای تسهیل چند همسری مردان، تصویب طرحی به نام عفاف که به ماموران دولتی اجازه می دهد در خیابانها با زنان و دختران رفتارهای پر خشونت داشته باشند، سهمیه بندی جنسیتی دانشگاه ها و دستگیر و زندانی کردن فعالان مسالمت جوی حقوق زن و ده ها مثال دیگر کافی نیست تا نشان دهد دولت جمهوری اسلامی اعتقادی به برابری جنسیتی ندارد و برای این تثبیت این تبعیض از همه امکانات موجود بهره می گیرد؟

در ده سال گذشته بسیار ی از فعالان زن در ایران کمپینهای متعددی برای رفع تبعیض های قانونی و اجتماعی و سیاسی به راه انداخته اند که جنبش جهانی زنان را نیز متاثر کردده است.

با این وجود متاسفانه تنها عامل پذیرش اعضا در نهادی بین المللی همچون کمیسیون مقام زن، سهمیه بندی منطقه ای است نه عملکرد دولتهای منطقه در قبال مسائل زنان.. پرسش اینجاست که آیا دولتی که به گزارش شواهد و مدارک، اساسا باوری به برابری جنسیتی ندارد، چه اهدافی را در کمیسیون مقام زن که اهدافش را بر مبنای رفع تبعیض جنسیتی و توسعه مقام و جایگاه زن بنا نهاده دنبال می کند؟ دولت ایران نه تنها باوری به برنامه عمل کنفرانس پکن که در دستور کار این کمیسیون قرار دارد ندارد که عملا جلوی اجرای آن را در کشور متبوع خود گرفته است و پس از گذشت پانزده سال و پیشبرد بسیاری از اهداف این برنامه در بسیاری از کشورهای جهان، آن را شکست خورده می نامد!

در سالهای اخیر دولت ایران همواره سعی داشته است که نظام پدرسالار دولتی و ساختارهای نابرابرجنسیتی در ایران را با فریبهایی همچون دفاع از فرهنگهای بومی و ارزشهای سنتی توجیه کند و فراهم بودن فرصتهای بین المللی این توجیهات را به یک تهدید جدی تبدیل خواهد کرد که نه تنها زنان ایران که زنان سایر کشورهای جهان را نیز در برمی گیرد.

ما جمعی از مدافعان حقوق برابر جنسیتی با این هشدار اعلام می کنیم که حضور ایران در این کمیسیون یک تهدید جدی برای اهداف و ایده آلهای کمیسیون و در تناقض با ماهیت آن و همچنین تهدیدی برای صلح، برابری و امنیت جهانی است. زیرا به یقین دولت ایران تلاش خواهد کرد با استفاده از این فرصت جهانیا به هدف خود در انقطاع فرایند رشد و توسعه زنان ادامه دهد.

ما این نامه را با این امید می نویسیم که شما با این عضویت مخالفت کرده و در صورتی که اصراری بر پرکردن جایگاه خالی گروه آسیا دارید تنها بصورت مشروط و با گرفتن تعهد از ایران به پایبندی به پیمان های بین المللی حقوق برابر، بویژه به برنامه عمل کنفرانس پکن و پیوستن به پیمان رفع همه اشکال تبعیض علیه زنان این امکان را به ایران بدهید.

سازمان ها و شبکه های بین المللی حامی این نامه:


Women Living Under Muslim Law
BAOBAB for Women’s Human Rights (African Network)
GREFELS (Groupe de Recherche sur les Femmes et les Lois au Sénégal)
Droits Humanins Sans Frontiers
International Campaign for Human Rights in Iran
International Coalition Against Violence in Iran (ICAVI)
Khoie Foundation


امضای فعالان حقوق زن:

آرش نصیری اقبالی/آزاده خسروشاهی/آزاده فرامرزيها/آزاده مرادیان/آزاده ثبوت/آسو صالح/آسیه امینی/آسیه نریمان/آيدين دهقاني/آیدا سعادت/آینده آزاد/احمد باطبی/احمد صابری/احمد علوی/احمد رافت/اختر قاسمی/اکبر عطری/اکرم خیر خواه/اسماعیل خویی/الهه امانی/الهام قیطانچی/الهه قهرمان/امید کوهی/امیر حسین گنج بخش/امیر رشیدی/آحمد بیگلو/بلال مرادویسی/بهاره علوی/بهاره راوند/بهنام براهویی نوخط/بهمن محسنی سلطانی/بیتا یاری/پردیس درخشنده/پرستو الله یاری/پروین اردلان/پروین اشرفی/پریسا کاکایی/پویان فخرایی/پیمان مردوخی/تارا احمدی/ثریا فلاح/چواد صفوی/حامد صادقی صفت/حجت نارنجی/حسام میثاقی/حسن شریعتمداری/حسن نایب هاشمی/حسین خسروی/حسین علوی/حسین لاجوردی/حمید پرنیان/حمید حمیدی/خدیجه مقدم/خسرو بندری/خسرو علی اکبری/داریوش سلطانی/درنا بندری/دکتر محمدعلی توفیقی/دکتر هوشنگ سبحانی/دلارام علي/دلبر توکلی/راحله بکتاش/رحمان جوانمردی/رضا پیرزاده/رضا پرتوی/رضا سیاوشی/رضا گوهرزاد/رضوان مقدم/رکسانا شتایش/روجا بندری/روحی شفیعی/رودابه پرورش/روژین محمدی/روشنک آسترکی/رویا کاشفی/زانیار احمدی/زویا اسکندریان/زهرا توفیق/زهره اسد پور/زینب پیغمبرزاده/ساچلی افلاکی/ساسان قهرمان/ساشا سیامی/ساقی قهرمان/سامان رسول پور/ستاره هاشمی/سپهر عاطفی/سحر سجادی/سحر مفخم/سعید حبیبی/سلماز مقدم/سمانه عابدینی/سمانه موسوی/سهیلا نیکپور/سودابه فرح نیا/سوران مردوخی/سوفیا صدیق پور/سولماز آیکدر/سیاوش اصغری/سیمین شریفی/سیمین کریمی/شادی صدر/شکوفه شادابی/شهاب الدین شیخی/شهرام تهرانی/شهلا اصغری/شهلا بهاردوست/شورانگیز داداشی/شیرین فامیلی/شیرین مهرگان/شیوا نوجو/صادق شجایی/صبا واصفی/صبا واجدی/صبا خویی/صبا صراف/صبری نجفی/صدیقه مقدم/طاهره دانش/طیبه مونسان/عارفه الیاسی/عشا مومنی/عفت ماهباز/علی افشاری/علی کلایی/علی طایفی/علی اکبر خسروشاهی/علی اکبر مهدی/علی راکعی/علی عبدی/علی کانطوری/علی ماهباز/علی واعظی پور/علیرضا رهبری/عنایت کاتولی/فائزه مدرس گرجی/فاطمه شمس/فاطمه غلامرضایی/فاطمه فنائیان/فاطمه مسجدی/فرزاد طلوعی/فرشاد اخگری/فرشته قاضی/فرناز کمالی/فرزاد کمالی/فرنوش کمالی/فرهادخسروخاور/فرهمند علی پور/فروغ سمیع نیا/فریبا داوودی مهاجر/فریده پور عبدالله/فریده مقدم/فهیمه خضر حیدری/فیروزه مهاجر/فیلیپ گرنت/قدسی سرمست/کاوه رضایی/کلارا مرادیان/کوروش صحتی/کیانوش سنجری/گلناز بهگو/گیتی خیرخواه/گیتی سلامی/لعبت والا/لیلا صحت/لیلا کرمی/ماهرخ غلامحسینی/رویا طلوعی/مجید محمدی/محبوبه عباسقلی زاده/محبوبه محبی/محمد برجنجی/محمد شیرزاد/محمد رضا عینی/محمد فلاح نيا/مرجان قهرمانی/مریم افضلی/مریم امی/مریم اهری/مریم عامری/مریم کاویانی/مریم بهشتی/مریم بیدگلی/مژگان ارشادی/مسعود بُربُر/مسیح علی نژاد/میترا جوانمردی/منصور تیفوری//منصور فتحی/منصوره شجاعی/منیره حاجی/مهران براتی/مهرداد مشایخی/مهرنوش اعتمادی/مهشید راستی/مهوش مهاجر/ناهید توسلی/نرگس کرمانشاهی/نریمان رحیمی/نسترن خسروی/نسرین افضلی/نسیم خسروی/نسیم سرابندی/نگار سماک نژاد/نازلي صادقي/نازی عظیما/نازنین انصاری/نفیسه آزاد/نگار اصلاني/نگار روبانی/نگار انسان/نگین شیخ الاسلامی وطنی/نوشابه امیری/نوشين/خاکي/نیکزاد زنگنه/نیما راشدان/لیدا حسینی نژاد/لئوناردو رافت/هاجر کبیری/هدیه نامی/هایده روشن/هژیر پلاسچی/هومن بیگی/وجیهه مقدم/وحیده محمودی/یاور خسروشاهی

 

****************

خبر تکمیلی : خبرگزاري جمهوري اسلامي : عضويت چهارساله ايران در كميسيون مقام زن و سه نهاد ديگر سازمان ملل

طبق این خبر ایران بدون هیچ شرطی به عضویت «کمیسیون مقام زن» درآمد. در این مرحله چاره ای نیست جز به فال نیک گرفتن این عضویت و در ادامه گوشزد مداوم تر از قبلِ موارد نقض حقوق زنان.

آقایان، لطفا بیراهه نشان ندهید!

DaraoNadar_583399_thumb

نه منتقد سینما هستم و نه از کسانیکه فیلم را با نام کارگردان چنان گره میزنم که «دارا و ندار» را نبینم.
اما چند روز پیش دیالوگی در این فیلم به رسم دیگر فیلمها دیدم که میخواهم چند خطی در باره آن بنویسم. حال اینکه چرا الان و چرا در مورد این فیلم باید بگویم اینروزها که ذهنم بشدت درگیر مشکلات درونی و حملات بیرونی به کمپین یک میلیون امضا (برای رفع قوانین تبعیض آمیز بین زن و مرد) است، این آخرین فیلمی بوده است که دیدم و قصد دارم فقط چند خط به ساده ترین شکل ممکن درباره یکی از دیالوگهایش بنویسم.

زن ساده و فقیر پایین شهری که چند روزی بیشتر نیست از رفتنش به بالای شهر میگذرد ، در جمع همسایه های قدیمی نشسته که میگوید: ما یه کمپین زنونه اونجا مرد کشی راه انداختیم. یه جماعت فمیتیسی (منظور همان فمینیستی است)

میخواهم بگویم

آیا کمپین یک میلیون امضا، کمپین زنان مرفهین بی درد و بالانشینان است؟

آیا کمپین از رفع قوانینی دم میزند که در صورت رفع شدن با شرایط ضد مرد روبرو میشویم؟ آیا اساسا دشمنی بین زن و مرد وجود دارد که همیشه یکی باید بر دیگری برتری داشته باشد؟

آیا زن تنها در شرایط خاص مالی میتواند درک کند که این حق انسانی اوست که یگانه زن خانه باشد ، بی هوو و البته بی خیانت های شرعی و غیرشرعی همسرش؟

آیا فرقی هم میکند که دارا باشی یا ندار که بتوانی بگویی من یک انسان کامل هستم پس حقوق کامل میخواهم نه نیمه؟

آیا تفاوتی بین زنان وجود دارد که برخی نتوانند و یا نباید از حق شان آگاه باشند و بگویند این تنها او نیست که هر وقت اراده کرد مرا طلاق بدهد و زندگی نو کند اما اگر من زیر بار سختی ها هم له شدم یا باید جدایی را فراموش کنم و یا تا وقتی که مویم رنگ دندانم بشود باید التماس کنم و دست به دامن باشم؟

آیا در راهروهای دادگاه خانواده، ضجه و ناله مادرِ ندار برای دوری از فرزندش بلند نمشود و این مادر حق ندارد بداند که فرزند تنها حق پدر نیست؟

آیا اینجا هم مرزبندی و خط کشی باید صورت بگیرد؟

و خیلی آیا ها و چراهای دیگر

آقایان، لطفا بیراهه نشان ندهید! این کمپین نه کمپین زنان مرفه است و نه حرف کاخ نشینان بی درد که از هر فرصتی برای کوبیدنش استفاده مکنید. این کمپین نه جرم است و نه برای گسترش فحشاء که اینروزها در انشای کیفرخواستهای رسمی و غیررسمی تان جا خوش کرده و همسر به گروگان میگیرید به جرم کمپینی بودن. البته پیش از این هم کنشگران اش را احضار میکردید و بازجویی و به زندان میفرستادید اما شاید تا دیروز اندکی شرم داشتید از اینکه بنویسید: جرم است و اتهام از پیش ثابت شده.

بفهمید، این کمپین تلاشی است برای ادای حق مادر بودن، همسر بودن و انسان بودن. این کمپین حرفی هایی دارد برای برون رفت حتی شما آقایان در راس قدرت از منجلاب زندگی های بی عاطفه و پر از خیانت. پس بجای این کج فهمی ها و کج فهماندن ها، گوش کنید، شمشیرهای از رو بسته تان را غلاف کنید و همراهمان باشید.

-----------------------

توضیح :
در کمپین یک میلیون امضا به کدام قوانین معترضیم؟