نه منتقد سینما هستم و نه از کسانیکه فیلم را با نام کارگردان چنان گره میزنم که «دارا و ندار» را نبینم.
اما چند روز پیش دیالوگی در این فیلم به رسم دیگر فیلمها دیدم که میخواهم چند خطی در باره آن بنویسم. حال اینکه چرا الان و چرا در مورد این فیلم باید بگویم اینروزها که ذهنم بشدت درگیر مشکلات درونی و حملات بیرونی به کمپین یک میلیون امضا (برای رفع قوانین تبعیض آمیز بین زن و مرد) است، این آخرین فیلمی بوده است که دیدم و قصد دارم فقط چند خط به ساده ترین شکل ممکن درباره یکی از دیالوگهایش بنویسم.
زن ساده و فقیر پایین شهری که چند روزی بیشتر نیست از رفتنش به بالای شهر میگذرد ، در جمع همسایه های قدیمی نشسته که میگوید: ما یه کمپین زنونه اونجا مرد کشی راه انداختیم. یه جماعت فمیتیسی (منظور همان فمینیستی است)
میخواهم بگویم
آیا کمپین یک میلیون امضا، کمپین زنان مرفهین بی درد و بالانشینان است؟
آیا کمپین از رفع قوانینی دم میزند که در صورت رفع شدن با شرایط ضد مرد روبرو میشویم؟ آیا اساسا دشمنی بین زن و مرد وجود دارد که همیشه یکی باید بر دیگری برتری داشته باشد؟
آیا زن تنها در شرایط خاص مالی میتواند درک کند که این حق انسانی اوست که یگانه زن خانه باشد ، بی هوو و البته بی خیانت های شرعی و غیرشرعی همسرش؟
آیا فرقی هم میکند که دارا باشی یا ندار که بتوانی بگویی من یک انسان کامل هستم پس حقوق کامل میخواهم نه نیمه؟
آیا تفاوتی بین زنان وجود دارد که برخی نتوانند و یا نباید از حق شان آگاه باشند و بگویند این تنها او نیست که هر وقت اراده کرد مرا طلاق بدهد و زندگی نو کند اما اگر من زیر بار سختی ها هم له شدم یا باید جدایی را فراموش کنم و یا تا وقتی که مویم رنگ دندانم بشود باید التماس کنم و دست به دامن باشم؟
آیا در راهروهای دادگاه خانواده، ضجه و ناله مادرِ ندار برای دوری از فرزندش بلند نمشود و این مادر حق ندارد بداند که فرزند تنها حق پدر نیست؟
آیا اینجا هم مرزبندی و خط کشی باید صورت بگیرد؟
و خیلی آیا ها و چراهای دیگر
آقایان، لطفا بیراهه نشان ندهید! این کمپین نه کمپین زنان مرفه است و نه حرف کاخ نشینان بی درد که از هر فرصتی برای کوبیدنش استفاده مکنید. این کمپین نه جرم است و نه برای گسترش فحشاء که اینروزها در انشای کیفرخواستهای رسمی و غیررسمی تان جا خوش کرده و همسر به گروگان میگیرید به جرم کمپینی بودن. البته پیش از این هم کنشگران اش را احضار میکردید و بازجویی و به زندان میفرستادید اما شاید تا دیروز اندکی شرم داشتید از اینکه بنویسید: جرم است و اتهام از پیش ثابت شده.
بفهمید، این کمپین تلاشی است برای ادای حق مادر بودن، همسر بودن و انسان بودن. این کمپین حرفی هایی دارد برای برون رفت حتی شما آقایان در راس قدرت از منجلاب زندگی های بی عاطفه و پر از خیانت. پس بجای این کج فهمی ها و کج فهماندن ها، گوش کنید، شمشیرهای از رو بسته تان را غلاف کنید و همراهمان باشید.
-----------------------
توضیح : در کمپین یک میلیون امضا به کدام قوانین معترضیم؟
3 نظرات:
ده نمکی نه تنها در این موضوع خاص بل با ورودش کل عرصه فیلم سازی را به سمت عقب رهنمون کرده ، و مخاطب سینمای بعد از انقلاب را که به خوبی آموخته بود با اشاره مفهوم را بگیرد (به کمک دستگاه های دولتی که تمام ابزار را در اختیار این فکر مریض گذاشته اند) به مخاطبی بی تحرک و طنز را در ابتذال کلمات معنی کرده
کی فگته حالا منظورش از دارا زنان فمنیسته؟!
منظور اون اقلیتی بالا شهر نشینه که خودشون رو اکثریت مردم میدونن و همه امکانات ندار ها رو به جیب دارها ریختن و بازم ول نمیکنن
خیلی خودتو جدی گرفتی
پا به رهنه ها و کفش ملی پوشا کنار اونا که مارک دار میپوشن وا نمیسن چون اون اقلیت ول کن استعمارش نیس
ناشناس جان، بحث اقتصادی نیست قربان. از موضوع دور نشو لطفا. سفسطه هم نکن
ارسال یک نظر